Artykuł przedstawia termin „relatywność“ jak kategorię języka teologicznego. Chrześcijaństwo jest drogą, a nie celem. Być chrześcijaninem znaczy być pielgrzymem, relywizować siebie na drodze do Absolutu. Mimo budzących się wątpliwości artykuł przedstawia termin „relatywność“ jako coś pozytywnego. Biblijne postacie Abrahama i Pawła uczą, że Bóg domaga się odważnego porzucenia własnych zabezpieczeń po to, aby stać się ludźmi wolnymi. Autor podkreśla, że chrześcijaństwo, Kościół i teologia powinny uczyć się postawy samo-relatywizacji.