Abstrakt

W artykule zostaje podjęta refleksja nad „aktualnym aspektem”, czyli „rzeczywistym teraz”, „godziną zbawienia”, tak, jak jest to ujęte przez św. Pawła, który postrzega paruzję jako nowy sposób rozumienia eschatologii zakorzenionej w zwyczajnym „dziś” życia chrześcijan. Zmartwychwstanie Jezusa jest wydarzeniem par excellence zależnym wyłącznie od działania mocy Boga w historii. Stąd koniec czasów, który jest końcem czasu, jest czymś już obecnym wewnątrz historii i wewnątrz upływającego czasu. Artykuł przybliża i pogłębia także jedną z intuicji biblisty Ugo Vaniego SJ, która dotyczy tzw. „eschatologii jakościowej”, „wertykalnej”. Odnosi się ona do zmiany perspektywy, jakiej dokonuje wydarzenie śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, które uwydatnia właściwe dla chrześcijanin doświadczenie „bycia zbawionym”. Doświadczenie to charakteryzuje „napięcie eschatologiczne” jako napięcie między „jeszcze nie” i „już” bycia zbawionym. W niniejszym artykule zostaje przeprowadzona wreszcie analiza fragmentu 1 Tes 5, 1-11. Jej celem jest odkrycie wartości kerygmatycznej ewangelii Pawła i ontologii ochrzczonego zawartej w stwierdzeniu: „jesteśmy dziećmi światła i dziećmi dnia” (1 Tes 5, 5).