Pedagogika i duchowość ignacjańska nie formułują same w sobie żadnej swoistej teorii czy koncepcji sprawiedliwości społecznej, jednak w połączeniu z aksjologią katolickiej nauki społecznej, z praktyką rozpoznawania znaków czasu, zaproponowaną przez Sobór Watykański II, dają podstawy do stworzenia modułu sprawiedliwości rozeznawanej. Metoda pedagogiki ignacjańskiej oraz rozeznawanie ignacjańskie tworzą rodzaj quasi-procedury, która nadaje prawidłom sprawiedliwości swoistą ważność, z kolei priorytety apostolskie Towarzystwa Jezusowego (zakonu jezuitów), zasady katolickiej nauki społecznej oraz rozpoznane znaki czasu nadają sprawiedliwości treść materialną i wprowadzają ją w ekonomię daru. Konsekwentne stosowanie tej metodologii może zaowocować stworzeniem kultury sprawiedliwości opartej na tradycji pochodzącej od św. Ignacego Loyoli.
social justice ; equity ; common good ; Ignatian discernment sprawiedliwość społeczna ; słuszność ; dobro wspólne ; ignacjańskie rozeznawanie