Język Polski
English
Deutsch
Osoba i relacja. Personalistyczny sens miłości i seksualności według Jana Pawła II
Abstrakt
Nowa fala rewolucji seksualnej w swej postaci transgenderowej ogarnęła cały zachodni świat, wywołując w niektórych środowiskach w Polsce gwałtowne żądania pełnego dostępu do edukacji seksualnej, aborcji i antykoncepcji. Zarówno wrogi stosunek do Kościoła, jak i próby dyskredytowania autorytetu świętego Jana Pawła II, towarzyszące tym żądaniom, odzwierciedlają odwieczne napięcie pomiędzy Kościołem a światem, między chrześcijańską a laicką wizją człowieka. Karol Wojtyła od lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku był świadomy, że batalia o sekularyzację tego świata i o prawo do zawłaszczenia dusz ludzkich zostanie przeprowadzona na terenie ludzkiej uczuciowości i seksualności. Małżeństwo i rodzina są tym miejscem, od obrony którego zależy jakość relacji nowoczesnego człowieka z Bogiem. Jan Paweł II wiedział, że delikatne kwestie ludzkiej tożsamości, seksualności i wzajemnych odniesień wymagają oparcia w gruntownym pojęciu osoby. Wzajemnie się uzupełniająca refleksja filozoficzna i teologiczna złożyła się na jego syntetyczną wizję Boga, człowieka, Kościoła i świata. Zastosowanie przez Jana Pawła II personalistycznego klucza do odczytania zjawiska ludzkiej miłości i seksualności, małżeństwa i rodziny okazało się wyjątkowo trafnym wyborem. Ukoronowaniem całej jego personalistycznej refleksji okazała się teologia ciała, w pełni oryginalna rehabilitacja biblijnego, chrześcijańskiego spojrzenia na ludzką miłość. Jan Paweł II uważał, że „miłość, cywilizacja miłości związane są z personalizmem, bo chodzi o osobę zdolną stawać się darem dla drugich, a co więcej, znajdującą w tym radość”.
Słowa kluczowe
John Paul II ; marriage ; family ; personalism ; theology of the body Jan Paweł II ; małżeństwo ; rodzina ; personalizm ; teologia ciała
Szczegóły
Bibliografia
Wskaźniki
Autorzy
